Μετά τα τελευταία γεγονότα που βιώσαμε και συνεχίζουμε να βιώνουμε εξ’ αιτίας της παγκόσμιας κρίσης υγείας με το COVID 19 και όλες τις συνέπειες αυτού, θεωρούμε υποχρέωσή μας να αναφερθούμε σε κομβικά χρονικά γεγονότα του παρελθόντος, που συνέβαλαν σημαντικά κατά μία έννοια στην αντιμετώπιση του παραπάνω γεγονότος.

Το 1976 το Εργατικό Κέντρο Ελευσίνας – Δυτικής Αττικής με Πρόεδρο τον αείμνηστο Χρήστο Σπυρόπουλο και όλες τις εργατικές δυνάμεις σύσσωμες, αποφάσισαν και ξεκίνησαν έναν αγώνα προκειμένου να φτιαχτεί ένα νοσοκομείο στην περιοχή της Δυτικής Αττικής μία βιομηχανική περιοχή με πολλά εργατικά ατυχήματα (πολλοί εργαζόμενοι διέθεσαν τότε ένα μεροκάματο για τον σκοπό αυτό).

Το 1982-84 ο συνάδελφος Πέτρος Λαζάρου Πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου με τον Δήμαρχο Μιχάλη Λεβέντη, αντιμετωπίζοντας τις τότε τεράστιες γραφειοκρατικές δυσκολίες, κατάφεραν να βάλουν τις βάσεις με Υπουργό τον Παρασκευά Αυγερινό αρχικά και στην συνέχεια τον Γιώργο Γεννηματά να στηθεί το ΘΡΙΑΣΙΟ Νοσοκομείο σήμερα.

Η πολλή μικρή παραπάνω περίληψη ενός τόσο μεγάλου γεγονότος σήμερα είναι το δίδαγμα που όλοι εμείς οφείλουμε να κατανοήσουμε, ότι ο κάθε δίκαιος αγώνας που σκοπό έχει το συλλογικό όφελος του λαού μας, δεν είναι ποτέ χαμένος και ποτέ δεν πρέπει να υποστέλλουμε την σημαία και ιδιαίτερα όταν ο αγώνας έχει τόσο σημαντικό νόημα.

Σήμερα λοιπόν έχοντας τοποθετηθεί με σοβαρότητα και τόλμη στο πως αντιμετωπίστηκαν τα γεγονότα, για το τι σκελετούς ανέδειξαν οι πολιτικές των αριθμών και όχι των υποδομών για τον άνθρωπο, τι συνέβη με τις εφήμερες και αδήλωτες εργασιακές σχέσεις, με τους «πονηρούς» κερδοσκόπους που επενδύουν στο χάος, με τους κακούς εργοδότες και με δεδομένο ότι πάντα εκμεταλλευόντουσαν αλλά σε αυτές τις στιγμές αυτό δεν θεωρείται εκμετάλλευση αλλά έγκλημα.

Όμως και θέματα όπως το ηλεκτρονικό κράτος ή έστω και η μικρή παροχή βοήθειας προς τους ΔΗΛΩΜΕΝΟΥΣ εργαζόμενους, δεν μπορούμε να μην τα χαιρετήσουμε ότι είναι προς την σωστή κατεύθυνση.

Αυτό όμως που μας τρομάζει όλους και ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ να τρομάζει και τους Κυβερνώντες όταν μιλάνε όλοι για επιστροφή στην κανονικότητα, τι εννοούμε;;;

Αν εννοούμε  στην δημιουργία μίας νέας γενιάς σκελετών, ακόμα πλουσιότερων κερδοσκόπων και εκμεταλλευτών, τότε αυτήν την κανονικότητα δεν την θέλουμε και θα την πολεμήσουμε.

Εάν όμως εννοούμε μία κανονικότητα ενός σύγχρονου κράτους με δημόσια υγεία και τις ανάλογες υποδομές, με δημόσια παιδεία για γνώση και όχι κίνητρο για πολλαπλασιασμό φροντιστηρίων και πάνω απ’ όλα με υγιείς εργασιακές σχέσεις με σεβασμό στο περιβάλλον ΤΟΤΕ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ.

Για την Διοίκηση

            Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ                                     Ο ΓΕΝ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

       ΒΑΓΓ. ΛΙΓΓΟΣ                                             ΓΙΩΡΓ. ΜΙΧΑΣ